Πρώην τζαμί στο οποίο στεγάστηκε η πρώτη βουλή των Ελλήνων (1825 – 1828). Εδώ έγινε και η δίκη στων οπλαρχηγών Θ. Κολοκοτρώνη και Δ. Πλαπούτα
Το κτίριο που στεγάστηκε η πρώτη σχολή Ευελπίδων (1828-1834). Σήμερα στεγάζει το Πολεμικό Μουσείο
Το κτίριο που στεγάστηκε το πρώτο φαρμακείο της Ελλάδας. Ιδρύθηκε το 1828 από το Βονιφάτιο Βοναφίν, φαρμακοποιό από την Τεργέστη και φίλο του Καποδίστρια, που εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο μετά την άφιξη του κυβερνήτη . Στο φαρμακείο αυτό ταριχεύτηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας στις 28 Σεπτεμβρίου 1831. Η ταριχευμένη σωρός του εκτέθηκε στο Κυβερνείο σε λαϊκό προσκύνημα έως την ημέρα της κηδείας του στις 18 Οκτωβρίου 1831.
Το κτίριο που στεγάστηκε το πρώτο Ελληνικό Γυμνάσιο που ιδρύθηκε με διαταγή του βασιλιά Όθωνα το 1833. Σήμερα στεγάζεται το Δημαρχείο.
Στην είσοδο της εκκλησίας του Άγιου Σπυρίδωνα ο Γεώργιος και Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης είχαν στήσει καρτέρι και δολοφόνησαν τον κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια στις 27 Σεπτεμβρίου 1831, την ώρα που πήγαινε να εκκλησιαστεί, όπως συνήθιζε κάθε Κυριακή.
Η κεντρική πλατεία της πόλης που βρίσκονται τα σπίτια πολλών αγωνιστών του 1821, το σπίτι του Θ. Κολοκοτρώνη, το ανάκτορο του Ι. Καποδίστρια κ.α. Στην πλατεία αυτή διαδραματίστηκε και η ιστορία της Ψωροκώσταινας. Η Ψωροκώσταινα (Πανωραία Χατζηκώστα), χήρα πλούσιου εμπόρου από το Αϊβαλή, πήγε σαν πρόσφυγας στα Ψαρά και μετά στο Ναύπλιο. Ήταν πάμπτωχη και ζούσε δουλεύοντας σαν πλύστρα. Το 1826 ο δάσκαλος του Γένους Γεώργιος Γεννάδιος στη πλατεία Συντάγματος ζήτησε από τους κατοίκους του Ναυπλίου να συνεισφέρουν στον έρανο για τον Αγώνα του Έθνους. Η πρώτη από τους συγκεντρωμένους που προσφέρθηκε να συνεισφέρει ήταν η Ψωροκώσταινα που έδωσε όλα τα υπάρχοντα της, δηλαδή 1 γρόσι και 1 ασημένιο δακτυλίδι.
Τζαμί του 16ου αιώνα στη πλατεία Συντάγματος που στέγασε το πρώτο Αλληλοδιδακτικό Σχολείο Αρρένων το 1828. Αργότερα μετατράπηκε σε μητροπολιτικό ναό. Στη σύγχρονη ιστορία άλλαξε πολλές χρήσεις (λειτούργησε και σαν κινηματογράφος με το όνομα Τριανόν) και σήμερα στεγάζει το Δημοτικό Θέατρο Ναυπλίου.
Στο οχυρό Μπούρτζι το 1826 είχε καταφύγει η ελληνική κυβέρνηση, επειδή η χώρα διένυε περίοδο εμφυλίου. Το 1834 επί Όθωνα ήρθε από τη Μασσαλία η πρώτη Λαιμητόμος και επίσημα εγκαταστάθηκε στο Μπούρτζι που ήταν και η κατοικία των δημίων (χειριστών της λαιμητόμου) για να αποφεύγουν την οργή και το μίσος του κόσμου. Οι δήμιοι ήταν συνήθως βαρυποινίτες καταδικασμένοι σε θάνατο που η ποινή τους είχε μετατραπεί σε ισόβια. Η λαιμητόμος στηνόταν, όταν χρειαζόταν στο αλωνάκι του Παλαμηδίου και εκεί γίνονταν οι εκτελέσεις.